اندازه گیری کارایی فنی و بهره وری پالایشگاههای نفت ایران به روش تحلیل پوششی داده ها (dea)

ایران طی سالهای اخیر با بهره گیری از توان کامل 9 پالایشگاه خود، همچنان وارد کننده برخی از فرآورده های نفتی بوده است . نقش بارز صنعت نفت در اقتصاد کشور و ضرورت عملکرد کارآمد این صنعت، اهمیت محاسبه کارایی و بهره وری پالایشگاههای نفت ایران را آشکار می سازد . در این پایان نامه با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (dea) به محاسبه کارایی فنی وبهره وری پالایشگاههای نفت کشور طی دوره زمانی1386 -1380 پرداخته شده است . متوسط کارایی فنی پالایشگاههای کشور طی سالهای مذکور حداکثر 88 درصد در سال 1380 و حداقل 81 درصد در سال 1382 بوده است . پالایشگاه لاوان در تمام سالها و پالایشگاه اصفهان نیز در اکثر سالها کارایی واحد داشته اند. همچنین طی دوره مذکور پالایشگاههای تبریز و اصفهان به بیشترین تعداد دفعات به عنوان الگوی واحدهای ناکارا معرفی شده اند . پالایشگاه تهران در سال های 1380 و 1381 و پالایشگاه بندرعباس در اکثر سال ها کمترین میزان کارایی را داشته اند . همچنین کارایی فنی پالایشگاه بندرعباس دارای روند کاهشی بوده است ، به طوری که از میزان 72 درصد در سال1380 به 56 درصد در سال 1386کاهش یافته است . نتایج حاصل از اندازه گیری بهره وری حاکی از آن است که تغییرات بهره وری کل از سال 1380 الی 1386 روند ملایم افزایشی داشته است. در ضمن در سال 1386 میزان افزایش بهره وری کل و کارایی تکنولوژیکی به طور قابل توجهی بیش از بقیه سال ها بوده و عامل اصلی بهبود بهره وری در این سال پیشرفت تکنولوژیکی قلمداد گردیده است.